Van Lima naar huis

Woensdag 25 augustus: van Cusco naar Lima
Woensdag wordt een makkelijke dag, we hoeven niets. Alleen om half een op het vliegveld te zijn om naar Lima te vliegen. Het is 800 km en een bus doet dat in ongeveer 18 uur, terwijl vliegen maar een uurtje duurt.
Als de tassen zijn ingepakt, hebben we nog tijd om souveniertjes te kopen op een overdekte markt in de stad. Afgelopen week zijn we daar al een keer binnen geweest en toen ben ik kokhalzend weer naar buiten gerend, omdat ik een oud vrouwtje best wel heel onsmakelijk rauw vlees zag eten. Maar gelukkig hoeven deze keer alleen maar op de non-food afdeling te zijn.
We zijn ruimschoots op tijd op het vliegveld, maar we kunnen niet naast elkaar zitten. Daar staat tegenover dat we wel op de tweede rij zitten, met meer beenruimte. Ik zit naast een man die meteen een praatje begint te maken. Hij is manager van een kopermijn in de bergen bij Cusco. Een Chinees bedrijf met Australisch management. Hij is een van de weinige Peruanen in het management. We praten over Nederland en Peru over de verschillen tussen de twee landen.
Als we geland in nemen we weer afscheid en een uurtje later zijn we weer in het hotel waar onze reis begon. De cirkel is rond.
We wandelen nog een beetje door de wijk Miraflores en eten bij Mama Olla. Best wel handig tripadvisor.
Het is best wel lekker om eens een keer naar bed te kunnen gaan, zonder de wekker te moeten zetten. Dus is het heerlijk om eens een keer uit te slapen.
Na het ontbijt, zetten we de tassen nog even in het hotel en nemen de bus naar het centrum. Lima heeft geen metro, maar bussen die op aparte busbanen rijden. Dat gaat snel. De binnenstad ziet er mooi uit, zeker het Plaza Major met de paleizen en kerken. Maar hoe verder je van het plein af bent, hoe meer vervallen de gebouwen zijn. Vroeger zijn het mooie stadsvilla's geweest, maar nu is het vergane glorie.
We komen nog een vrouwtje tegen met een smoezelig T shirt waarop " Colgate " staat, niets aan de hand zou je zeggen, totdat ze haar gebit laat zien. Helaas was ik te laat voor een foto.
Om kwart voor twaalf is het wisselen van de wacht en dat duurt meer dan een half uur. Een complete militaire kapel speelt dan op het plein voor het presidentiële paleis. Dit gebeurt twee keer per dag en is leuk om te zien. We maken nog een paar mensen blij met kleren die we niet meer nodig hebben en komen weer op het Plaza Major uit. Daar worden opnames gemaakt voor een video clip. Er hangt een drone in de lucht en een aantal mannen staan te playbacken. Het bandje schijnt In Peru wereldberoemd te zijn, want iedereen wil met een van die mannen op de foto. Ilona ook natuurlijk, een van de mannen vraagt waar we vandaan komen en vertelt dat ze in oktober naar Nederland komen. We krijgen zelfs een CD en een DVD.
Dan wordt het tijd om de bus weer terug te nemen. Het verkeer is druk, maar de bus heeft er geen last van. Wr drinken nog een wijntje en om zeven uur laten we een taxi bellen. We vliegen om half tien naar Parijs. De vorige twee keer duurde de rit 20 minuten, dus zullen we ruimschoots op tijd op het vliegveld zijn, denken wij.....
Maar het begint al bij de taxi, die zit vast in het verkeer. Als we eenmaal zitten zegt de chauffeur dat het verkeer overal vast staat en dat de rit minstens een uur gaat duren. Dat is schrikken. De chauffeur snapt het en belooft zijn uiterste best te doen om ons op tijd op het vliegveld te krijgen. Het komt er op neer dat we links en rechts inhalend door Lima scheuren. Het wordt echt een helse rit, de enige die het leuk lijkt te vinden en die niet gestrest is, is de chauffeur. Om half negen levert hij ons op het vliegveld af. We haasten ons naar de balie van KLM en zijn nog net op tijd om onze tassen in te checken. Pfffff dat was op het nippertje. Gelukkig zijn we snel door allerlei controles en staan we om tien over negen bij de gate. Daar blijkt dat het vliegtuig een half uurtje vertraging heeft. De hele tijd voor niets gestrest.