Van Puno naar Cusco

Donderdag 18 augustus: Van Puno naar Cusco.
Om half acht zitten we al weer in de taxi op weg naar het busstation. Vandaag hebben we de laatste lange rit met de bus. Een uurtje of acht. Gelukkig hebben we weer een luxe bus en zitten we onderin, d.w.z. grote stoelen en veel beenruimte. Het is een prachtige rit. We komen door de grote stad Juliaca, en door kleine dorpjes. We stijgen weer naar bijna 4000m, en hebben prachtige vergezichten. Het landschap wordt groener, omdat er meer rivieren zijn. We zien ook steeds meer koeien op het land, maar nog wel heel veel kleinschalige landbouw. In sommige dorpen zitten de vrouwen in de rivier de kleren te wassen.
Op een gegeven moment als we bijna de top van een bergpas bereikt hebben, stopt de bus ermee. De motor slaat af en de bus bolt een stukje achteruit. De airco stopt ermee en het is stil. De chauffeur probeert door de bus achteruit te laten rijden, de motor weer aan te laten slaan. Maar het is niet zo fijn om in een achteruit spookrijdende bus te zitten, terwijl andere bussen en grote vrachtwagens toeterend voorbij scheuren. Gelukkig stop hij er mee. Na een minuut of tien gerommel en gesleutel onder ons bij de motor, krijgt de chauffeur de motor weer aan de praat en kunnen we onze reis vervolgen. Een half uurtje later dan gepland, komen we bij het busstation van Cusco. We nemen snel een taxi, die ons door de super smalle straatjes naar ons hotel brengt.
Volgens tripadvisor, ligt het beste vegetarische restaurant ongeveer 50 m van ons hotel. We hoeven dus na het gesprek met de contactpersoon van de touroperator niet ver te lopen. Eenmaal aan tafel maken we iets grappigs mee. Het restaurantje is best klein en de tafels staan dicht op elkaar. Tijdens het eten wordt een man onwel. Hij is pas aangekomen en heeft last van hoogteziekte. Als hij flauw dreigt te vallen leggen ze hem op de grond, tussen de tafeltjes, met zijn benen omhoog op een stoel. Naast de man zit een meisje te eten. Ze doet net of er niets aan de hand is en eet rustig door. Die man ligt daar nog steeds een beetje bij te komen, en het meisje kijkt voor de eerste keer naar beneden. Ze trekt een gezicht van "moet dat nou", en schuift de tafel en stoel een stuk opzij, en gaat onverstoorbaar door met eten. Een vreemd tafereel. Gelukkig wandelt de man een poosje later weer gewoon het restaurant uit. In de meeste hotels staan er gelukkig flessen met zuurstof, in allerlei vormen en formaten.
Eindelijk kunnen we vandaag eens gaan slapen zonder dat we de wekker moeten zitten.
Vrijdag 19 augustus.
Heerlijk als je niet gewekt wordt door de wekker en daarna een lekker ontbijt naar binnen kunt werken, zonder dat je daarna iets op hoeft te ruimen of af moet wassen. Vandaag gaan we Cusco bekijken. En dat valt niet mee. Te eerste is er heel veel te zien en ten tweede zijn de straten heeeeeeeel smal en heeeeeeeeel steil.
Op een dag kun je niet alles zien, daarom besluiten we de belangrijkste kerken te bezoeken, niet omdat we zo religieus zijn, maar omdat de kerken toch het meest bewaard hebben en omdat ze allemaal gebouwd zijn op Inca funderingen.
We bezoeken drie kerken en we hebben nog nooit zoveel goud en zilver gezien als vandaag. Wat hebben die Spanjaarden hier huisgehouden, en hoe zijn deze mensen in het christendom geduwd. De kathedraal van Cusco was de eerste van Zuid-Amerika. In deze kathedraal zijn gigantische altaren van cederhout, bedekt met bladgoud. Er zijn altaren van massief zilver. Het is onvoorstelbaar, wat een rijkdom. De kathedraal bestaat uit drie kerken, allemaal even rijk versierd.
Hele Inca paleizen zijn verwoest, om er voor in de plaats een kerk te bouwen. Als je dan van een gids hoort dat de Inca's hun lama's, vrouwen, muren en fonteinen bekleedden met goud, dan weet je ook waar al dat goud in de kerken vandaan is gekomen.
En dan is het vreemd als je een kerk binnenkomt en ziet hoe gelovig deze mensen zijn. Het is een prachtige en hele mooie dag, maar als je het geheel plaatst in het licht van de geschiedenis, dan blijft die gedachte toch op de achtergrond meespelen. Ik denk dat de Spanjaarden Zuid- Amerika hebben leeggeroofd. En wij Nederlanders hebben daar als zeerovers in die tijd ook een graantje van meegeplukt. ( Piet Hein ).
Als we ' s avonds weer in het hotel zijn hebben we weer veel kilometers afgelegd. Maar dat geeft niet, want dat is een mooie training voor de Inca trail die we gaan lopen. Om zes uur krijgen we nog een briefing over hoe die dagen gaan verlopen en wat we wel en niet nodig hebben. We worden er een beetje zenuwachtig van. We moeten vier dagen doen met de inhoud van 1 rugzak. We zijn benieuwd. Morgen gaan we eerst naar de Heilige Vallei en Daarna de Inca trail naar Machu Pitchu. En dan komen we weer terug in dit hotel. We zijn benieuwd.