Van Nasca naar Arequipa

Woensdag 3 augustus: Van Nasca naar Arequipa.
De bus die om half twaalf zou vertrekken heeft een uurtje vertraging, maar als hij er eenmaal is dan hebben we ook meteen een mooi plek. We zitten beneden in de bus in een soort business-class. De stoelen kun je bijna helemaal plat leggen en er is een deken en een kussen. Ik denk dat we al slapen voordat we het stadje helemaal verlaten hebben. Net voordat het licht wordt, worden we wakker, maar meteen daarna vallen we weer in slaap. En hoewel we goed geslapen hebben komen we toch redelijk vermoeid en duf aan in Arequipa. Als we met de tassen het busstation uitlopen merken we meteen dat we hoog zitten. We zijn buiten adem van 50 meter met de tassen sjouwen. Gelukkig hebben we snel een taxi, die ons afzet bij La Hosteria. We krijgen een prachtige kamer. Ondanks dat mijn maag nog rommelt, gaan we eerst op zoek naar een lunch. Daarna lekker even douchen en relaxen op de kamer. ( ik moet eerst even een dutje doen!!).
Als we zijn uitgerust en boel weer is opgeruimd wandelen we door het prachtige stadscentrum en eten we bij Hatumpa, een aardappelrestaurantje. Omdat we best wel moe zijn liggen we al weer vroeg op bed.
De volgende morgen heb ik voor de eerste keer in een paar dagen weer zin in eten. Het komt dus goed uit dat het ontbijtbuffet van La Hosteria er goed uitziet.
Daarna brengen we de vuile was weg en melden ons bij het vertrekpunt van Arequipa Free Tours. Je gaat dan met een gids op pad en je betaalt op het eind naarmate je tevreden bent over de gids. Diego onze gids doet het goed, hij geeft uitleg over de geschiedenis van de stad, over de oorspronkelijke bewoners, de Spanjaarden, de aardbevingen en de vulkanen die de stad omringen.
De kathedraal is al een paar keer flink beschadigd en steeds weer gerestaureerd. De stad heeft verschillende kloosters, een ervan is het Jezuïetenklooster. De jezuïeten lieten toe dat er incasymbolen in de kerk gebruikt werden en leerden Quecha om de Inca's te onderwijzen. Wat heel grappig was, was een schilderij van het laatste avondmaal. Het tafereel zoals dat van het schilderij van Leonardo Da Vinci, maar het grote verschil: er staat "cuy" op tafel. Cuy is cavia, een lekkernij in Peru. Dit is zo gemaakt om de lokale bevolking te interesseren voor het christendom. Het idee erachter was, dat als Jesus cuy at, dan was hij een van hen. De Inca's hadden toch al problemen zich te identificeren met iemand die niet op hen leek.
Maar de jezuïeten waren te succesvol voor de Spanjaarden en dus moesten ze al snel vertrekken uit heel Zuid -Amerika. En gedurende meer dan 200 jaar mochten er geen jezuïetenkloosters gebouwd worden.
We bezoeken een overdekte markt, die voornamelijk door de lokale bewoners wordt bezocht en drinken een lekker sapje. Via allerlei mooi straatjes komen we weer op het Plaza de Armas uit.
De hele rondleiding heeft bijna drie uur geduurd. Maar dan zijn we nog niet klaar, want in de namiddag willen we nog het klooster van Santa Catalina bezoeken.
Santa Catalina is een dorp op zich met straatjes en huizen. In de bloeitijd van de Spanjaarden en de kloosters, was de regel bij de rijke Spaanse families, dat de oudste zoon alles erfde om het fortuin bij elkaar te houden. De tweede zoon ging automatisch het klooster in. Bij de dochters, mocht de oudste trouwen en ging de volgende dochter het klooster in. In dit klooster zaten alleen nonnen die van huis uit rijk waren. De ouders moesten elk jaar veel geld betalen om hun dochter in het klooster te houden, maar dan had ze ook wat: een eigen huis, voor die tijd heel comfortabel ingericht. Meerdere bedienden, die het werk zoals huishouden, koken enz. voor haar deden. Elk huis had zijn eigen keuken. Het enige wat de nonnen moesten doen? Bidden, borduren, biechten en wachten tot ze dood gingen. En als de non doodging, gingen al haar bezittingen naar het klooster en werd het huis weer verkocht aan de volgende non!
Er wonen nu nog 30 nonnen in het klooster, waarschijnlijk onder andere voorwaarden.
Als we buiten komen en weer terug op aarde zijn, is het tijd voor een biertje. De was moet nog worden opgehaald en daarna de spullen weer klaarmaken voor morgen. Dan worden we al vroeg opgehaald om twee dagen naar de Colca Canyon te gaan. Daar gaan we het hoogste punt van de reis bereiken. Om de condors te kunnen zien moeten we naar 5100 m. We zijn benieuwd hoe dat voelt.