De Heilige Vallei

Zaterdag 20 augustus: De Heilige Vallei.
In Cusco zelf zijn niet zo veel overblijfselen van de Inca cultuur. Die zijn vakkundig door de Spanjaarden vernield. De meeste gebouwen zijn wel gebouwd op Inca fundamenten, maar daar is niet veel meer van te zien. Gisteren zagen we een stenen achthoekige fontein, die in de Inca tijd bekleed was met 55 kg goud. Dat goud is natuurlijk allang verdwenen. De inca's gebruikten goud om vrouwen, lama's en gebouwen te versieren met goud, omdat dat gemakkelijk te verwerken was en mooi. Bovendien hadden ze veel van het materiaal.
We laten onze duffels achter in het hotel in Cusco en nemen alleen de rugzakken mee. We gaan eerst twee dagen naar de Heilige Vallei. Daar zijn nog veel Inca overblijfselen. Bv. Forten, muren en natuurlijk terrassen en ingenieuze irrigatiesystemen. Dat is leuk om te bekijken, maar we willen ook de dorpjes op weg naar Machu Pichu bekijken. Een taxi is erg duur en daarom wandelen we na het ontbijt naar het busstation, om daar een 'collectivio' naar Pisac te nemen. Voor 5 Soles rijden we de 30 km naar Pisac. We kijken rond in het dorp en drinken een kopje koffie. Het is er heerlijk rustig en gezellig. Er is een mooie markt, maar kunnen niets kopen, omdat de rugzakken vol zitten en we de komende dagen alles zelf moeten dragen. We maken foto's en nemen daarna de collectivo naar Urambamba . We zitten achterin het busje dat stevig doorrijdt en vaak inhaalt. Gelukkig zijn we zo in het plaatsje. Urubamba is een plaats met lintbebouwing en best lang voordat we bij het busstation stoppen zien we de toren van San Agustin Recoletta, een oud klooster. We nemen een tuktuk naar ons hotel terug. De chauffeur weet niet goed waar hij moet zijn en we rijden door allerlei stoffige straatjes. De tuktuk valt bijna stil als we steil bergop gaan. Op een gegeven moment stopt hij en vraagt de weg aan een man, die hem de goede weg wijst. Na een paar minuten staan we met ons hele hebben en houden voor een gesloten poort. Het ziet er allemaal heel rustig uit, eigenlijk is er niemand te zien. Als we gebeld hebben komt er een man , die ons naar de receptie begeleidt. We krijgen een prachtige kamer, de mooiste die we deze reis hebben gehad. Het lijkt alsof we enige gasten zijn in deze oase van rust. Het is zo stil. We hadden allerlei plannen voor de middag, maar die laten we allemaal los. We blijven lekker hier. Jammer dat onze leesboeken nog in Cusco zijn. We facetimen met Koen en Veerle en Thamara, en kijken naar de Olympische Spelen. We maken foto's van het gebouw en de tuin, en ontdekken op het terrein de oude kapel. Eindelijk rusten we een middagje uit. 's Avonds, drinken we een pisco sour en eten in het restaurant.
Zondag 21 augustus
We worden laat wakker, het is al zeven uur geweest. Maar dat geeft niet we hebben vandaag weer tijd genoeg. Na een lekker ontbijt zijn we zo klaar met inpakken, we hebben alleen maar onze rugzakken in te pakken. We wandelen de poort van het klooster uit en binnen 150 meter staan we op de grote weg. Het is een raadsel hoe de chauffeur van de tuktuk het hotel niet kon vinden. Bij het busstation pakken we weer een collectivio naar Ollantaytambo. Het is niet ver. In Ollantaytambo staan ook weer hele mooie Inca ruïnes.
Op het centrale plein stappen we uit en nemen een tuktuk naar "Mama Simone" ons nieuwe hotel. We zijn vroeg en kunnen nog niet op de kamer, maar kunnen wel alvast een beetje bagage achterlaten. We zien weer het Nederlands gezin dat we al een paar keer eerder gezien hebben. Zij waren een paar dagen na ons in Chivay bij de Colca Canyon, toen daar een aardbeving was. In hun hotel was flinke schade en er waren ook drie doden. Zij konden toen niet naar de condors. Daar moet je toch
Niet aan denken.
Daarna wandelen we naar de ruïnes. Ze liggen prachtig tegen de berghelling. Eerst de terrassen, waar de groenten verbouwd werden, daarna de woningen en de tempels en het militaire gedeelte. Het is ongelofelijk dat deze mensen zo veel eeuwen geleden de grote stenen ( van meer dan 2 m3) meer dan 6 km ver, zo hoog de berg op hebben gekregen. En hoe ze deze stenen zo precies passend konden maken. Ze passen echt naadloos op en naast elkaar. Er is zelfs geen plaats voor een grassprietje. De grote stenen zijn niet gemetseld, maar liggen gewoon koud op elkaar. Ik vraag me ook steeds af waarom al die bebouwing op de moeilijkst bereikbare plaatsen is. Daar zal vast een reden voor zijn. En waarschijnlijk ga ik die morgen horen als we met een gids naar Machu Pichu wandelen. Dat belooft nog een zware tocht te worden met steile stukken en veel traplopen.
Als we alles goed bekeken hebben, eten we op het centrale pleintje en gaan op zoek naar het aquaduct dat we vanaf de berghelling hebben zien liggen, maar kunnen het niet vinden. Via een grote omweg komen we bij het station. De rest van de dag lummelen we nog wat in de tuin van het hotel, totdat de zon achter de bergen verdwijnt en het meteen koud wordt. Vanavond vroeg naar bed, want er komen twee mooie maar vermoeiende dagen aan.