Condors in de Colca Canyon

Vrijdag 5 augustus: Colca Canyon
Om zes uur loopt de wekker al weer af, want om half acht moeten we klaar staan, gegeten, uitgecheckt en de grote tassen opgeborgen. En precies op tijd staat Daniël, onze gids voor vandaag bij het hotel. We moeten nog even bij een aantal hotels langs, voordat we op weg kunnen. Al snel rijden we Arequipa uit en nemen de grote weg richting Cuzco. Een grote weg in Peru is gewoon tweebaans, veel doorgaande wegen zijn nog onverhard. We zullen langzaam stijgen naar eerst 4100 m, daar even rusten en wat drinken en vervolgens op bijna 5000 m het hoogste punt van vandaag bereiken. Onderweg is het landschap dor en droog en al snel zien we de eerste lama's, alpaca's en vicunas. De laatste leveren de duurste wol. Ze worden 1 keer per twee jaar geschoren en geven dan 200 gr.
Bij de eerste stop merken we niks en genieten buiten uit de wind in de zon van een lekker kopje Coca thee. Maar bij de tweede stop staat er een koude wind en kost bijna elke beweging moeite. Ilona heeft er last van. En hoewel we vanaf nu toch stevig dalen blijft ze last houden. De omgeving is echt onherbergzaam, de zon brandt en er waait een stevige droge wind. In het dorp Chivas stoppen we even om rond te wandelen op de lokale markt, we kopen er handschoenen. De meeste wegen zijn onverhard, dus als er een auto door de straat rijdt, waait het stof hoog op. Daarna rijden we door naar Coporaque, het dorp waar ons hotel staat. Het dorp heeft een standbeeld van een Inca op het dorpsplein, de wegen zijn onverhard en er lopen een aantal lokale bewoners rond. De vrouwen dragen de typische klederdracht, de mannen werkkleding. Maar allemaal hebben ze dezelfde door de zon verweerde gezichten. Daardoor kun je bijna nooit hun leeftijd schatten. Opeens staan we voor 'Mamamachi" ons hotel. De muren zijn dik en van Adobe. Dat isoleert goed en binnen is het verrassend koel. We checken in, leggen de rugzakken op de kamer en gaan eten. Ilona heeft geen honger en het zien van al dat eten bevalt ook niet, dus gaat ze naar de kamer. Toch een beetje last van de hoogte. Ze blijft de rest van de middag daarom op bed. Ik blijf nog een tijdje kletsen met Daniël onze gids. Hij vertelt over de cultuur van de Inca's , dat ze geen slaven hadden. Over "pachmamma", het idee dat behalve je vader, moeder, broers en zussen, de rest van de aarde, natuur enz. ook je familie is. Om die reden ga je zorgvuldig met elkaar en de natuur om. Om drie uur is er nog een wandeling naar een thermaal bad. Als je rondkijkt zie je minstens 10 vulkanen, waarvan er eentje altijd rookt. Bovendien zijn er veel geisers in de buurt. Het water van een van deze geisers wordt gebruikt voor het bad. Het water is erg warm en ruikt een beetje naar zwavel. Ik blijf een half uurtje in het water en kleedt me weer om. Met het busje rijden we weer terug naar het hotel. Op het moment dat de zon achter de bergen verdwijnt, daalt de temperatuur. Als we bij het hotel komen is het koud. Maar binnen brandt de kachel. Ilona heeft de hele middag geslapen en is weer een beetje opgeknapt. We relaxen wat op de kamer totdat we om half acht aan tafel gaan. Daarna meteen naar bed, want morgen loopt om vijf uur de wekker af. We gaan dan al vroeg op pad om naar de condors te kijken.
Zaterdag 6 augustus.
Het is nog pikkedonker als om 5.15 uur de wekker afloopt. Het is ook koud en het heeft gevroren vannacht, maar dat doet het op deze hoogte vaak. De warme kleren liggen klaar en gelukkig heeft Ilona geen last meer van de hoogte.We zijn niet de eersten bij het ontbijt. Er is veel fruit, quinoa, het landelijke powervoedsel, brood kaas enz. Na het ontbijt wordt het licht en vallen de eerste zonnestralen op de twee vulkanen in de verte. Snel nog foto's maken voordat we vertrekken. We rijden eerst langs een aantal dorpjes, om een aantal kerkjes te bekijken en in een van de dorpjes zijn kinderen in klederdracht aan het dansen. Daarna rijden we langs eeuwenoude terrassen, aangelegd door de Inca's. De irrigatiesystemen zijn uit die tijd en voorzien de terrassen nog steeds van water. De Inca's hebben al deze terrassen met de hand aangelegd en wat bijzonder is voor die tijd: de Inca's hadden geen slaven. Het was een heel vredelievend volk en dus ook heel naïef toen de Spanjaarden kwamen. Deze maakten dankbaar gebruik van die naïviteit.
Als we de Colca Canyon binnen rijden is het druk. Colca is een rivier en de canyon is indrukwekkend diep. Veel dieper dan de Grand Canyon, of de Gorges du Verdon. Iedereen, dus ook de condors verzamelen zich bij het begin van de canyon. Als we aankomen vliegt de eerste al over. Ze wachten tot er voldoende thermiek is in de canyon om op de opstijgende lucht te "zeilen". Als het eenmaal warm genoeg is blijven ze minuten lang zonder hun enorme vleugels te bewegen op de opstijgende lucht zweven. Er zijn er een stuk of zes, mannetjes en vrouwtjes en een paar "jonkies". Condors blijven hun hele leven bij elkaar en hebben om de twee jaar een jong. Ze kunnen wel honderd jaar oud worden. Hun lengte is ongeveer 90 cm en de spanwijdte van de vleugels 2, 50 m. Het zijn dus gewoon hele grote vogels.
Na een uurtje gaan we weer terug naar de bus en vervolgen we de tocht. We gaan weer richting Arequipa. We stijgen weer naar 5000m en dalen daarna weer. Om half vier zijn we weer in La Hosteria. We drinken wat in de zon en daarna gaan we de tassen weer klaarmaken voor morgen, dan gaan we naar Chili.
Als we 's avonds heerlijk gegeten hebben in Zig Zag, is het al weer vroeg bedtijd.